ஈமன் டி வலேரா பிரிட்டனை மனதார வெறுத்தார், அதனால் பிரிட்டனின் எதிரி தன் நண்பன் என கருதினார், இந்த மனப்பான்மையை அன்று வலேரா மட்டுமல்ல, மற்ற ஐரிஷ் குடியரசு மக்களும் பெற்றிருந்தனர்.
அதன் விளைவு
ஈமன் டி வலேரா நாஜி ஜெர்மனியையும், ஹிட்லரையும் நண்பரக்ளாக கருதி, ஹிட்லரின் அட்டூழியங்களுக்கு கண்ணை பொத்திக் கொண்டார். ஹிட்லர் ஏப்ரல் 30, 1945 அன்று தற்கொலை செய்தவுடன் , லப்ளினில் உள்ள ஜெர்மானிய தூதுவராலயத்திற்க்கு சென்று, ஹிட்லருக்கு இரங்கல் புஸ்தகத்தில் கையெழுத்திட்டார். ஹிட்லருக்கு இரங்கல் தெரிவித்த ஒரே தலைவர் வேலராதன்.
அது மட்டும் அல்ல. நாஜிக்களை யுத்தம் செய்ய 5000 ஐரிஷ் வீரர்கள் பிரிட்டிஷ் ராணுவத்தில் சேர்ந்து பல முனைகளில் போர் புரிந்தனர். அவர்கள் அயர்லாந்து திரும்பி வந்தவுடன் அவர்கள் பல கொடூரங்களுக்கு உள்ளாக்கப் பட்டனர். அவர்களுக்கு வேலை மறுக்கப் பட்டது, அவர்கள் பென்ஷன் மறுக்கப்பட்டது. பலர் ஏழ்மையில் இருந்தனர் , அவர்கள் நாஜிகளை யுத்தம் செய்தனர் என்ற காரணத்தால், ஹிட்லர் வேலராவின் நண்பன் என்ற காரணத்தால்.
60 வருடங்கள் கழித்துதான் மெதுவாக ஐரிஷ் அரசாங்கம் அவர்களுக்கு “மன்னிப்பு” வழங்க எண்ணம் செய்கிரது
Five thousand Irish soldiers who swapped uniforms to fight for the British against Hitler went on to suffer years of persecution.
One of them, 92-year-old Phil Farrington, took part in the D-Day landings and helped liberate the German death camp at Bergen-Belsen - but he wears his medals in secret.
Even to this day, he has nightmares that he will be arrested by the authorities and imprisoned for his wartime service.
"They would come and get me, yes they would," he said in a frail voice at his home in the docks area of Dublin.
And his 25-year-old grandson, Patrick, confirmed: "I see the fear in him even today, even after 65 years."
Mr Farrington's fears are not groundless.
He was one of about 5,000 Irish soldiers who deserted their own neutral army to join the war against fascism and who were brutally punished on their return home as a result .
They were formally dismissed from the Irish army, stripped of all pay and pension rights, and prevented from finding work by being banned for seven years from any employment paid for by state or government funds.
A special "list" was drawn up containing their names and addresses, and circulated to every government department, town hall and railway station - anywhere the men might look for a job.
"They didn't understand why we did what we did. A lot of Irish people wanted Germany to win the war - they were dead up against the British."
It was only 20 years since Ireland had won its independence after many centuries of rule from London, and the Irish list of grievances against Britain was long - as Gerald Morgan, long-time professor of history at Trinity College, Dublin, explains.
"The uprisings, the civil war, all sorts of reneged promises - I'd estimate that 60% of the population expected or indeed hoped the Germans would win.
"To prevent civil unrest, Eamon de Valera had to do something. Hence the starvation order and the list."
Ireland adopted a policy of strict neutrality which may have been necessary politically or even popular, but a significant minority strongly backed Britain, including tens of thousands of Irish civilians who signed up to fight alongside the 5,000 Irish servicemen who switched uniforms
No comments:
Post a Comment